Er is veel reden om dankbaar te zijn voor de non-duale wijsheid die ons tegenwoordig via talloze kanalen bereikt. De visie en waarheid die daarmee aangereikt wordt voorziet ons van een fundamenteel nieuwe beleving van wie wij in wezen zijn en wat de aard van de werkelijkheid feitelijk is.
De non-duale wijsheid krijgt echter pas echt betekenis als die de basis wordt van ons leven. Onze grootste uitdaging is om Non-dualiteit tot de basis van ons leven te maken terwijl we midden in de wereld van dualiteit staan. Dat is het doel van AwakeningNu en ook van de Mindbleeps die ik zo nu en dan schrijf. Mindbleeps zijn de neerslag van een gedachtestroom of ervaring waarin de non-duale visie verbonden wordt met het dagelijks leven. Hopelijk zorgen zij voor momenten van inspiratie, overweging en toepassing. Veel plezier!
Wil je meer Mindbleeps lezen? Ik heb er 40 gebundeld in het boekje ‘Mindbleeps / Schetsen in non-dualiteit' te bestellen via de webshop klik hier.
De grootste gift en tegelijkertijd het grootste obstakel van de non-duale wijsheidstradities is waarschijnlijk het feit dat ‘ik’ of ego niet bestaat.
Die realisatie van mijn eigen ‘niet-bestaan’ voelde aanvankelijk als een even absurde als onwelkome gedachte. Alsof het koude Tl-licht aanfloept in het daarvoor nog zo sfeervol verlichte café van ego omdat sluitingstijd is aangebroken. Een realisatie die als een flits alle ideeën over verlichting doet verdwijnen als schaduwen op een fel beschenen muur. Niets van wie of wat ik dacht te zijn bleek waar te zijn, behalve dan als gedachtespinsel gemaakt door de mind.
Alles wat ik voor mijzelf aanzag is in wezen een verknoping van identificatiepunten, herinneringen, verwachtingen, gevoelens en gedragingen. Als een mentale plattegrond geven ze mij de indruk dat ik weet wie en waar ik ben. Maar Korsibsky zei het al: “The map is not the territory” en mijn plattegrondbewustzijn is géén representatie van wat werkelijk is en – belangrijker nog – van wie of wat ik ben.
Representaties
Doorgaans beamen we die uitspraak van Korsibsky als een beetje overbodige opmerking. Het lijkt zo vanzelfsprekend. Nee, de kaart is niet hetzelfde als het landschap. Helder toch? Maar dit vraagt een dieper begrijpen. Het gaat om het feit dat representaties werkelijk niets met de realiteit van doen hebben. Ze zijn er geen weergave van, geen distillaat, maar staan volkomen los van dat waarnaar ze lijken te verwijzen. De gedachte over een stoel bijvoorbeeld heeft in werkelijkheid geen enkele relatie met de stoel waarop ik zit.
Als je dit op het idee ‘ik’ betrekt, wordt al snel duidelijk dat alles wat je denkt, voelt, verwacht, je zorgen over maakt, al je najagen en afweren, kortom het totaal van je mentale- en gevoelsactiviteit, slechts representaties zijn. Het zijn producten van je mind, ‘verbeeldingen’ zonder enige relatie met wat er feitelijk is en wat jij feitelijk bent.
Ei
De mind is te vergelijken met een ei waarin je leeft. De binnenkant ervan heb je in de loop van je leven beplakt met de verboden en verwachtingen van je opvoedingen en met de verhaallijnen en herinneringen waarvan je aanneemt dat die illustreren wie je bent. Je zit in het ei en bent gebiologeerd door de beelden op de wand van je ei zoals velen een groot deel van de dag verzonken zijn in het beeldscherm van hun telefoon.
Je kijkt ernaar, raakt erdoor gebiologeerd en laat je gedrag, je denken en je voelen erdoor bepalen. Alles wat je doet en niet doet, van je uiterste inspanningen tot je volkomen afhaken, van je hoogste idealen tot je laagste daden, het speelt zich allemaal af op de wand van het ei zoals een film op het scherm van je tv.
Het echte probleem is echter niet die verhalen op de wand van het ei maar de impliciete aanname dat die naar iemand verwijzen. Dat er een eigenaar is. We gaan er voetstoots van uit dat al die beelden iets zeggen over wie je bent, een fictieve ‘bewoner’ van het ei. Maar enig zelfonderzoek toont al snel aan dat die ‘ik’ er niet is. Er is niemand thuis.
Zelf doen
Je kunt dit nu zelf onderzoeken: In plaats van je aandacht te richten op de verhalen die jouw mind produceert, keer je je als het ware om in jezelf en stelt de volgende vragen: “Wat is ‘ik’?” “Waar is dat ‘ik’ eigenlijk van gemaakt?” “Is er iets te vinden waarvan je kunt zeggen ‘dit ben ik’?” “Heeft ‘ik’ een locatie, komt het ergens vandaan?”
Dit kleine onderzoek naar ‘ik’ zal in korte tijd leiden tot de ontmanteling ervan. Al snel blijkt dat je de herkomst en substantie van ‘ik’ niet kunt vinden. Het bestaat alleen als een gedachte, niet als een entiteit. ‘Ik’ is een diep ingesleten mentaal patroon van denken, voelen en doen dat zijn wortels heeft in onze vroegste kindertijd en waarschijnlijk al daarvoor in de vorm van karmische geneigdheden.
Bevrijding
Nu lijkt dit allemaal heel dramatisch maar dat geldt alleen vanuit het perspectief van datzelfde ‘ik’. In werkelijkheid is het doorzien van ‘ik’ de bevrijding waar je waarschijnlijk al lange tijd naar op zoek was. En, anders dan ‘ik’ zich wellicht voorstelt bij het woord ‘Bevrijding’ is het niet erg ingewikkeld. We hoeven ons niet vrij te vechten uit het ei om glorieus tevoorschijn te komen. Het is simpeler en directer dan dat. Het gaat erom de illusie te doorzien dat jij in jouw ei van verhaallijnen leeft. Ook al produceert je mind nog zulke indrukwekkende beelden, dramatische herinneringen, grootste plannen of heftigste angsten, ze hebben geen betrekking op wat je in wezen bent. Je bent niet de bewoner van het ei, want die bestaat niet.
Wat je wél bent is Datgene wat Zich bewust is van dit hele spektakel en het herkent als eenvoudig tijdelijke golven van bewustzijn aan het oppervlak van de grenzeloze oceaan van non-duaal Gewaarzijn.
